Om te kunnen loslaten, moet je wel eerst vasthouden.
De kracht van verbinden én liefdevol herinneren bij zwangerschap na babyverlies.

Ik onthoud jou . . .
Ik ben geen miskraamcoach. Ik richt me met Klein Bekijken vooral op vrouwen die opnieuw zwanger zijn na eerder babyverlies. Maar bij die begeleiding is het verhaal van het verlies natuurlijk wel belangrijk om gehoord te worden, of het nou gaat om een vroege miskraam of het verliezen van een kindje later in de zwangerschap of na de geboorte.
Dit verhaal mag en moet verteld worden, steeds opnieuw, omdat het verweven is met het leven van de ouders, en grote invloed heeft op hoe ze zich voelen tijdens een nieuwe zwangerschap.

Ik heb inmiddels veel verhalen gehoord en gelezen, rechtstreeks in de gesprekken die ik zelf met vrouwen had, of via boeken of andere media.
Het raakt me telkens weer hoe liefdevol er vaak gesproken wordt over het kindje waar ze afscheid van hebben moeten nemen en hoe ouders vertellen dat het hen ook iets heeft gebracht, hoe verdrietig het ook was. Maar dit is vaak wel na een aantal jaren.

Liefdevol herinneren én liefdevol verbinden bij een volgende zwangerschap
In mijn vorige blog sprak ik over het gevoel van ‘met lege handen te staan’ na babyverlies, en dat veel vrouwen de wens hebben om snel weer zwanger te worden. Ook benoemde ik daar de stress en emoties die veel vrouwen ervaren op het moment dat ze opnieuw zwanger zijn.
Bij een nieuwe zwangerschap wisselen de emoties is elkaar soms in razend tempo af: van heel blij met dit nieuwe leven, naar heel verdrietig om het kindje dat je mist, naar de angst dat het misschien weer mis gaat, naar een gevoel dat je nieuwe zwangerschap niet loyaal is naar het kindje dat je mist.
Met de gedachte ‘als ik me nog niet teveel hecht, dan doet het ook minder pijn als ik ook dit kindje weer moet verliezen’ proberen sommige vrouwen met minder (liefdevolle) aandacht bezig te zijn met hun zwangerschap en het nieuwe leven dat in hun lichaam aan het groeien is. Logische gedachte, toch?
Maar hiermee ontnemen ze zichzelf en hun kindje veel liefde en gevoelens van blijdschap en geluk. En het ergste is: het werkt niet!
Want stel dat het misgaat en je moet opnieuw rouwen, dan weten we met de kennis van nu dat ‘liefdevol herinneren’ ontzettend veel kan helpen. Het ophalen van herinneringen, het delen van je verhaal, het helpt echt! Maar dan moet er wel een verhaal te vertellen zijn.
Wanneer je je in de zwangerschap liefdevol hebt verbonden met je kindje, zul je, naast het enorme verdriet, met liefde aan je kindje terugdenken en er met liefde over kunnen praten.
Dat klinkt makkelijker dan het voor veel vrouwen is. De gevoelens van angst en onzekerheid kunnen zo overweldigend zijn.

Mogen die emoties van angst om je te hechten er tijdens een volgende zwangerschap dan niet zijn? Zeker wel. Sterker nog, daar ontkom je niet aan. Maar maak ze bewust, stop ze niet weg, en ‘praat’ er al over met je ongeboren kindje in je buik. In mijn vorige blog ‘Weer zwanger en ook banger’ geef ik hiervoor 3 tips. 

En vanuit dit contact zul je als vanzelf de liefde voor dit nieuwe leven kunnen voelen.

Als ik dit geweten had toen ik opnieuw zwanger was . . . .
Hoe een zwangerschap ook loopt, het voelt (achteraf) nooit goed als je het niet de liefde en aandacht geeft die het verdient. Je zult niet de eerste vrouw zijn die na de bevalling verzucht: ‘had ik maar meer van deze zwangerschap genoten’.
In het tragische geval dat ook deze zwangerschap niet eindigt met de geboorte van een gezond kindje, dan helpt het ‘liefdevol herinneren’ je om met meer veerkracht dit verlies onder ogen te zien.
Maar het kan ook dat deze zwangerschap wél goed gaat. 

En we weten dat je je kindje een betere start geeft als je al vroeg in de zwangerschap bewust de verbinding aangaat.
Onlangs vertelde een vrouw die ik mocht interviewen: “Had ik destijds maar geweten hoe belangrijk het was om in de zwangerschap na ons overleden kindje dit nieuwe kindje te laten voelen en vertellen hoe welkom en geliefd het was, ondanks ons verdriet over het kindje dat we waren verloren en dat we zo misten. Ze was heel erg welkom, maar ik durfde het alleen niet te voelen en te hopen. Achteraf gezien had ik haar dat anders mee willen geven.“
Maar ze wist op dat moment niet beter.

Opnieuw zwanger - met de kennis van nu . . .
Daarom vind ik het zo belangrijk om steeds opnieuw aandacht te vragen voor het contact maken met je ongeboren kindje, vanaf het begin van de zwangerschap.
Hoe meer mensen hiervan horen en het serieus nemen, hoe meer kinderen hiervan zullen profiteren. Niet alleen tijdens hun periode in de baarmoeder, maar hun hele verdere leven lang.
Toen ik onlangs de film ‘In Utero’ bekeek, werd daarin een uitspraak aangehaald van Maya Angelo die me raakte en die ik ons allemaal mee zou willen geven:
You do the best you can
Until you know better
And than you do better
Ik denk dat de film ‘in utero’ veel in beweging heeft gebracht. Die reikwijdte zullen mijn blogs niet hebben. Maar voor elke zwangere vrouw die door het lezen meer contact gaat maken met haar ongeboren kindje en voor elke verloskundige of andere zorgverlener die een zwangere vrouw wijst op het belang hiervan, ben ik enorm dankbaar. 

Dus dankjewel voor het lezen van mijn blog!

Ben je zwanger? Op mijn website kun je een gratis meditatie aanvragen om contact te maken met je ongeboren kindje.

Wil je graag met mij in gesprek? Dan kan, geheel vrijblijvend 

P.S. Stille levens, kenniscentrum babysterfte, heeft onlangs een brochure uitgebracht over zwangerschap na het verlies van je baby 53782_Brochure_Zwangerschap_na_het_verlies_van_je_baby_bev.pdf.
Deze brochure bevat veel bruikbare informatie.
Helaas mist informatie over het contact maken met je ongeboren kindje. Maar daarvoor heb je dit blog al gelezen 😉