Als ik dit had geweten. . . : Als je zwangerschap niet voelt zoals je had gedacht

 Wij zijn weer terug van vakantie.

Wij houden erg van rust en stilte en van wandelen en fietsen. Elke vakantie gaan we op zoek naar een leuk huisje dat bij die wensen past. Dus liefst niet op een (groot) vakantiepark, maar liever wat afgelegen met veel privacy (zodat ook ik in mijn bikini in de tuin durf te liggen 😉).
Ook dit jaar leken we iets fantastisch te hebben gevonden: Alleenstaand vakantiehuis bij een natuurgebied bij het water. Landelijk gelegen. Zeer rustig gelegen op 5 hectare particulier terrein met bos. Geniet van de rust. Nabij het bos helemaal alleen nabij het water. Niet op een vakantiepark. In ‘the middle of nowhere’.
We zagen ons er al helemaal zitten ‘in the middle of nowhere’, met rust en stilte die alleen werd doorbroken door zingende vogels en zoemende bijen. Heerlijk.
Toen we aankwamen moesten we even slikken. Het bleek een huisje te zijn achter een woning en midden in een soort modeltuinen. En naast die tuinen lag ook een kampeerterrein voor campers.
De tuinen waren prachtig om te zien, maar het voelde absoluut niet ‘helemaal alleen’, zeker niet met de vrijwilligers en bezoekers die regelmatig door die tuinen liepen.
Dit was niet wat we dachten geboekt te hebben. We hadden het ons zo anders voorgesteld.
Als we dit geweten hadden….
We hebben er even samen over gemopperd (dat hielp) en hebben gelukkig toch kunnen genieten. Het was een ruim en comfortabel huisje, de omgeving was prachtig, we konden er heerlijk fietsen en wandelen. De vogels zongen prachtig en de bijen zoemden. En het was toch geen bikiniweer….. 😉

Hier moest ik aan denken toen ik deze week aan het nadenken was over waar ik met het aanbod van Klein Bekijken zwangere vrouwen mee kan ondersteunen. Want wat stelt zo’n teleurstelling over een vakantiehuisje nou helemaal voor als je het vergelijkt met de ervaring van sommige zwangere vrouwen. Misschien geldt dit ook wel voor jou:
Je hebt er bewust voor gekozen om zwanger te worden. Je droomde over hoe leuk het zou zijn om zwanger te zijn, je kindje in je buik te voelen bewegen, aan iedereen te vertellen dat je zwanger was, een liefdevolle moeder te zijn. En toen werd je zwanger. Helaas eindigde deze zwangerschap in een miskraam. En nu ben je opnieuw zwanger en voelt het zo anders dan je je had voorgesteld! Je ligt er ’s nachts van wakker of het allemaal wel goed zal gaan met deze zwangerschap. Je twijfelt bij alles wat je doet of het wel goed is voor de baby. En elke keer als je naar het toilet gaat, ben je bang te zien dat je bloed verliest. Je wordt er doodmoe van! Soms denk je: als ik dit geweten had ……, maar deze gedachte duw je ook snel weer weg, want je moet blij zijn toch? Je schaamt je dat je het liefst even zou willen mopperen tegen/met je partner over dat deze zwangerschap eigenlijk helemaal niet ‘leuk’ is.

Herken je dit? Dan wens ik je toe dat je hierover kunt en durft te praten.
Ook al is dit honderdduizend en nog vele malen moeilijker dan praten over een teleurstelling over een vakantiehuisje voor een week.
Geef je gevoelens van onzekerheid en teleurstelling de ruimte (ja, ook mopperen mag), doorvoel ze.
Kijk met mededogen naar jezelf.
En, wie weet, daarna (misschien met hele kleine stapjes) ga je genieten van wat er wel is, en hoor je de vogels zingen en de bijen zoemen.
Dat gun ik jou en je baby.